Ang Kilusang Propaganda ay isang grupo ng mga Pilipino na naglalayong makamit ang mga reporma para sa Pilipinas noong panahon ng kolonyalismo ng Espanya. Ang pangunahing layunin nila ay magkaroon ng pantay na karapatan at pagtrato ang mga Pilipino, hindi lang sa Pilipinas kundi pati na rin sa paningin ng mga Kastila.
Gusto nilang magkaroon ng kinatawan ang Pilipinas sa Cortes Generales, ang parliyamento ng Espanya, upang maipahayag ang kanilang mga hinaing at makalaban ang mga hindi patas na patakaran. Isa pang mahalagang layunin nila ay ang pagsasakularisa ng mga parokya, ibig sabihin ay ang pagtanggal sa mga prayleng Kastila sa pamamahala ng mga simbahan sa Pilipinas at palitan sila ng mga pari na Pilipino.
Naniniwala ang mga propagandista na ang pagsasakularisa ay magbabawas sa kapangyarihan ng mga prayle na nagmamalabis at nagsasamantala sa mga Pilipino. Bukod dito, gusto rin nilang magkaroon ng kalayaan sa pagpapahayag, pagpupulong, at pagsulat upang maipamalas nila ang kanilang mga ideya at makapagtayo ng isang malayang lipunan. Sa madaling salita, ang pangunahing layunin ng Kilusang Propaganda ay ang makamit ang mga reporma na magpapabuti sa buhay ng mga Pilipino at magbibigay daan sa pag-unlad ng bansa.
Ang Kilusang Propaganda ay nagsimula sa Barcelona, Espanya noong taong 1872. Ito ay nabuo dahil sa matinding pagkalungkot ng mga Pilipinong estudyante at ilustrado na nakatira sa Europa dahil sa mga pangyayari sa kanilang bayan. Ang pangunahing nag-udyok sa pagkakatatag ng kilusang ito ay ang paggarote sa tatlong paring Pilipino na sina Mariano Gomez, Jose Burgos, at Jacinto Zamora (kilala bilang Gomburza) noong 1872.
Ang mga propagandista ay naniniwalang hindi patas ang naging hatol sa mga pari at sinisi nila ang mga Espanyol sa nangyari. Dahil dito, napagpasyahan nilang magkaisa at gumawa ng mga hakbang upang mabago ang kalagayan ng Pilipinas.
Gusto nilang magkaroon ng kinatawan ang Pilipinas sa Cortes Generales, ang parliyamento ng Espanya, upang maipahayag ang kanilang mga hinaing at makalaban ang mga hindi patas na patakaran. Isa pang mahalagang layunin nila ay ang pagsasakularisa ng mga parokya, ibig sabihin ay ang pagtanggal sa mga prayleng Kastila sa pamamahala ng mga simbahan sa Pilipinas at palitan sila ng mga pari na Pilipino.
Naniniwala ang mga propagandista na ang pagsasakularisa ay magbabawas sa kapangyarihan ng mga prayle na nagmamalabis at nagsasamantala sa mga Pilipino. Bukod dito, gusto rin nilang magkaroon ng kalayaan sa pagpapahayag, pagpupulong, at pagsulat upang maipamalas nila ang kanilang mga ideya at makapagtayo ng isang malayang lipunan. Sa madaling salita, ang pangunahing layunin ng Kilusang Propaganda ay ang makamit ang mga reporma na magpapabuti sa buhay ng mga Pilipino at magbibigay daan sa pag-unlad ng bansa.
Ang Kilusang Propaganda ay nagsimula sa Barcelona, Espanya noong taong 1872. Ito ay nabuo dahil sa matinding pagkalungkot ng mga Pilipinong estudyante at ilustrado na nakatira sa Europa dahil sa mga pangyayari sa kanilang bayan. Ang pangunahing nag-udyok sa pagkakatatag ng kilusang ito ay ang paggarote sa tatlong paring Pilipino na sina Mariano Gomez, Jose Burgos, at Jacinto Zamora (kilala bilang Gomburza) noong 1872.
Ang mga propagandista ay naniniwalang hindi patas ang naging hatol sa mga pari at sinisi nila ang mga Espanyol sa nangyari. Dahil dito, napagpasyahan nilang magkaisa at gumawa ng mga hakbang upang mabago ang kalagayan ng Pilipinas.
