Ano ang tradisyunal na pagkaing Pilipino?

Ang lutuing Filipino ay nakikilala sa pagkakaroon ng tatlong espesyal na lasa ito ang: matamis, maasim, at maalat. Ang mga pampalasa at pampa-anghang ay hindi kasinghalaga sa tradisyunal na pagkaing Pilipino tulad ng sa ibang mga bansa sa Southeast Asia. Ang pinakamadalas na ginagamit na pampalasa ay ang bawang, luya, dahon ng bay, at itim na paminta, pero ang maanghang na pagkain ay matatagpuan lang sa dalawang rehiyon, ito ang Bicol at Muslim Mindanao.

   Ang lutuing Filipino ay kakaiba dahil may iba't ibang impluwensya ito. Dahil sa “Austronesian” na mga simula nito, maihahalintulad ito sa lutuing ng Indonesian at Malaysian, at naimpluwensyahan ito ng mga siglo ng migrasyon at kolonyalismo para maging multi-faceted cuisine na ngayon.

   Ang lutuing Pilipino ay mas naapektuhan ng lutuing Tsino, karamihan ay ng mga imigrante mula sa lalawigan ng Fujian ng Tsina at Cantonese. Nabuo din ito ng mga kolonisador ng bansa, tulad nalang ng Espanya na namamahala sa Pilipinas sa loob ng 333 taon, at ng Estados Unidos, na naghari sa halos kalahating siglo.

   Ang lutuing Pilipino ay naiimpluwensyahan ng mga lutuing Hapones, Indian, at Mexican sa mas mababang lebel. Sa panahon ng pananakop ng Japan sa Pilipinas mula 1942 hanggang 1945, ang mga impluwensyang Indian ay pumasok sa lutuing Pilipino sa pamamagitan ng mga Indian na “sepoy” na pinadala ng mga British sa kanilang dalawang taong pananakop.

   Nakaka-akit makita kung paano nakaimpluwensya ang lutuing Mexicano sa lutuing Filipino. Iba't-ibang prutas, gulay, at sangkap ang dinala sa pamamagitan ng “galleon trade” dahil sa relasyon ng Mexico sa imperyo ng Espanya. Marami sa mga unang naninirahan sa Pilipinas ay mga Kastila na dati nang gumawa ng kanilang mga bahay sa Mexico.

   Bukod sa mga dayuhang impluwensyang bumuo sa lutuing Pilipino, dapat ding tandaan na ang tradisyonal na lutuing Pilipino ay sumasalamin sa kalikasan ng archipelagic ng bansa. Ang lutuing Filipino, tulad ng lutuing Indonesian, ay lubos na nakarehiyon. Mayroong daan-daang, kung hindi libu-libo, ng mga panrehiyong pagkain, pati na rin ang mga karaniwang pagkain na matatagpuan sa buong bansa, na may mga pangalan at diskarte na naiiba sa bawat rehiyon.