Ang Balagtasan ay isang uri ng pagtatalo na sa pamamagitan ng tula ay naging sikat ito sa Pilipinas noong panahon ng Amerikano. Ito ay itinatag ng isang kilalang makata sa Pilipinas na si Francisco Balagtas at naging kilala sa pamamagitan ng mga paligsahan sa pagtatalo sa tula na kadalasan na ginaganap sa mga pampublikong lugar. Ang Balagtasan ay naging isang mahalagang bahagi ng kultura at panitikan ng Pilipinas, kung saan ang mga makata ay nagtatanghal ng kanilang mga tula sa harap ng mga tagapakinig at nagtatalo sa pamamagitan ng mga salita at tula. Ito ay naging isang paraan para ipahayag ang mga saloobin at opinyon sa pamamagitan ng sining ng panitikan, at naging isang sikat na anyo ng pagpapahayag ng kritisismo at pagtatalo sa lipunan.
Ang Balagtasan ay naging sikat sa Pilipinas noong dekada 1920 hanggang 1940, at naging isang mahalagang bahagi ng panitikan at kultura ng bansa. Ito ay naging daan para maraming makata at manunulat na mailahad ang kanilang mga saloobin at opinyon sa pamamagitan ng tula, at naging isang paraan para magkaroon ng malalim na talakayan at pagtatalo sa mga mahahalagang isyu ng lipunan. Bagaman ang popularidad ng Balagtasan ay unti-unting bumaba sa mga sumunod na dekada, ang kanyang kontribusyon sa panitikan at kultura ng Pilipinas ay nanatiling mahalaga at hindi malilimutan.
Ang Balagtasan ay naging sikat sa Pilipinas noong dekada 1920 hanggang 1940, at naging isang mahalagang bahagi ng panitikan at kultura ng bansa. Ito ay naging daan para maraming makata at manunulat na mailahad ang kanilang mga saloobin at opinyon sa pamamagitan ng tula, at naging isang paraan para magkaroon ng malalim na talakayan at pagtatalo sa mga mahahalagang isyu ng lipunan. Bagaman ang popularidad ng Balagtasan ay unti-unting bumaba sa mga sumunod na dekada, ang kanyang kontribusyon sa panitikan at kultura ng Pilipinas ay nanatiling mahalaga at hindi malilimutan.
