Ang sawikain, salawikain, at kasabihan ay may pagkakaiba sa kahulugan, ito rin ay mga uri ng mga kasabihan o pahayag sa Filipino na kadalasang nagbibigay ng payo, aral, o karunungan. Pero may mga pagkakaiba ang kanilang mga paggamit at katangian. Nakalista sa ibaba ang ilan sa mga pagkakaiba nila:
1. Salawikain
· Ang salawikain ay malalalim na kasabihan o pananalita na nagbibigay ng mga aral o kaalaman mula sa mga naunang henerasyon.
· Ayon kay L.K. Santos, Diwa ng Salawikain. Ang Salawikain ay “maituturing pinakatutubong ‘Bible’ kung hindi man pinaka-‘moral code’”.
· Sabi naman ni E.G. Angeles at N.V. Matienzo. Ang Salawikain ay “pangungusap na nakaugalian nang sabihin at nagsilbing batas at tuntunin ng kagandahang-asal ng mga tao”.
· Ito ay madaling matandaan dahil maiili lamang. Naglalaman din ito ng mga pangunahing prinsipyo sa buhay.
Halimbawa: "Ang hindi marunong lumingon sa kanyang pinanggalingan ay hindi makakarating sa kanyang paroroonan."
2. Kasabihan:
· Ang kasabihan ay mga patalastas o pahayag na nagpapahayag ng mga karanasan sa buhay o pangkalahatang katotohanan.
· Ayon kay L.K. Santos, Diwa ng Salawikain. Ang kasabihan ay “isang pabalbal na kasabihang lansangan na karaniwang patudyo at gamit lang sa loob ng panahong nasasaklaw”.
· Sabi naman ni E. G. Angeles at N.V. Matienzo. Ang kasabihan ay panunudyo, may aral man o wala”.
· Ito ay madalas na karanasan ng mga tao sa isang lipunan.
Halimbawa: "Ang taong nagigipit ay sa patalim kumakapit."
3. Sawikain:
· Ang sawikain ay mga idyomatiko na pahayag, karaniwan itong gumagamit ng mga simboliko na salita o paglalarawan para maipahayag ang kahulugan.
· Kadalasan ito ay mas makulay at masinop sa paggamit ng wika.
Halimbawa: "Isang kahig, isang tuka."
Sa kabuuan, ang mga salawikain at kasabihan ay naglalaman ng mga aral o payo, samantalang ang sawikain naman ay mas makulay at mas eksperimental sa paggamit ng mga salita. Ang tatlong uri na ito ay mahalaga sa kultura ng Pilipinas at nagpapakita ng kaalaman at karanasan ng mga nakaraang henerasyon.
1. Salawikain
· Ang salawikain ay malalalim na kasabihan o pananalita na nagbibigay ng mga aral o kaalaman mula sa mga naunang henerasyon.
· Ayon kay L.K. Santos, Diwa ng Salawikain. Ang Salawikain ay “maituturing pinakatutubong ‘Bible’ kung hindi man pinaka-‘moral code’”.
· Sabi naman ni E.G. Angeles at N.V. Matienzo. Ang Salawikain ay “pangungusap na nakaugalian nang sabihin at nagsilbing batas at tuntunin ng kagandahang-asal ng mga tao”.
· Ito ay madaling matandaan dahil maiili lamang. Naglalaman din ito ng mga pangunahing prinsipyo sa buhay.
Halimbawa: "Ang hindi marunong lumingon sa kanyang pinanggalingan ay hindi makakarating sa kanyang paroroonan."
2. Kasabihan:
· Ang kasabihan ay mga patalastas o pahayag na nagpapahayag ng mga karanasan sa buhay o pangkalahatang katotohanan.
· Ayon kay L.K. Santos, Diwa ng Salawikain. Ang kasabihan ay “isang pabalbal na kasabihang lansangan na karaniwang patudyo at gamit lang sa loob ng panahong nasasaklaw”.
· Sabi naman ni E. G. Angeles at N.V. Matienzo. Ang kasabihan ay panunudyo, may aral man o wala”.
· Ito ay madalas na karanasan ng mga tao sa isang lipunan.
Halimbawa: "Ang taong nagigipit ay sa patalim kumakapit."
3. Sawikain:
· Ang sawikain ay mga idyomatiko na pahayag, karaniwan itong gumagamit ng mga simboliko na salita o paglalarawan para maipahayag ang kahulugan.
· Kadalasan ito ay mas makulay at masinop sa paggamit ng wika.
Halimbawa: "Isang kahig, isang tuka."
Sa kabuuan, ang mga salawikain at kasabihan ay naglalaman ng mga aral o payo, samantalang ang sawikain naman ay mas makulay at mas eksperimental sa paggamit ng mga salita. Ang tatlong uri na ito ay mahalaga sa kultura ng Pilipinas at nagpapakita ng kaalaman at karanasan ng mga nakaraang henerasyon.
